Binnenland Myanmar verkennen

Op de avond van donderdag 27 september stappen we op de nachtbus voor een 9 uur durende rit landinwaarts, richting Mandalay, de tweede stad van Myanmar. Een stad met 1,3 miljoen inwoners.

Terwijl onze reistassen in het ruim worden geladen valt ons op dat op de zijkant van de bus de woorden uit de Bijbel staan "the way, the truth and the life". Eenmaal binnen zien we bovenaan de voorruit de zin staan "Thy Kingdom come, Thy will be done in earth, as it is in heaven". Bijzonder, want dat staat niet in Nederlandse lijnbussen op de voorruit. De busmaatschappij is van een christelijke eigenaar, hoorden we.

In Mandalay hebben we een afspraak met Mareike, een Engels lerares. Zij komt uit Duitsland en woont al 7 jaar in Myanmar en spreekt naast Engels perfect Birmees, al zegt ze nog steeds bij te leren met deze moeilijke taal. Een leuk en inspirerend gesprek over haar werk op een school en de mogelijkheden die er wellicht voor ons in dit gebied zijn. Mareike heeft een groot netwerk en heeft een zeer goed inzicht in de mogelijkheden in dit land. In Mandalay en omgeving zouden er business-mogelijkheden zijn om bijvoorbeeld een plantage of guesthouse te beginnen om zo werkgelegenheid te creëren maar ze ziet ook veel andere mogelijkheden. We zullen binnenkort een aparte blog schrijven over business in dit bijzondere land, er is veel te vertellen.

Zij geeft zelf Engelse les aan jongeren, leerkrachten en kinderen. Ze neemt ons mee naar de pre-school (kleuterschool) waar ze ook werkt en doet heel voorzichtig een deur open en fluistert dat wij haar naar binnen mogen volgen. Het is blijkbaar rust-uur want op de grond liggen wel 40 snoepies van Birmese kinderen in de leeftijd van 3-5 jaar keurig op een rij te

slapen. Hoe ze dat voor elkaar krijgen om al deze kinderen tegelijk te laten slapen is voor ons een groot raadsel!

Terug in ons hotel praten we samen na over mogelijkheden voor business hier.

Voor de middag heeft Mareike haar buurman, die in bezit is van een tuktuk, voor ons geregeld en hij rijdt ons de rest van de middag door Mandalay om bezienswaardigheden te bezoeken. De meeste bezienswaardigheden hier bestaan uit boeddhistische tempels.

Niet waar wij direct in geïnteresseerd zijn als christen, maar als dit het land wordt waar we uiteindelijk gaan wonen is het goed dit gezien te hebben en ook te zien hoe boeddhisten hun geloof beleven.

De monniken die daar rondlopen zijn vriendelijke mensen en vragen uit welk land we komen en laten in een gesprekje trots merken dat ze Engels kunnen spreken.

Engelse les volgen is hier in verhouding met Nederland duur maar is erg in trek, met name onder jongeren. Engels kunnen spreken, lezen en schrijven wordt gezien als een stap naar ontwikkeling, naar meer kansen op de arbeidsmarkt. Het is een belangrijke taal geworden sinds het land open is gegaan voor buitenlanders. En hoe meer buitenlanders er het land in komen, hoe beter dat is voor de economie

Volgende dag Mandaley samen per tuktuk verkend om een gevoel te krijgen bij deze stad, die een stuk rustiger is dan Yangon.

De dag daarna reizen we per bus van Mandaley naar Taunggyi. Een stad met 380,000 inwoners (ongeveer zo groot als Eindhoven) en ook een stuk koeler. Geen 33, maar 24 graden, wat een verademing! Mooie rit en echt van alles te zien! Een mooi landschap met bergen en riviertjes, maar ook met kleine krotjes waar mensen wonen, broodmagere koeien, vrouwen die schalen met asfalt op hun hoofd dragen om daarmee gaten in het wegdek te vullen, tot zelfs 3 olifanten op de stoep in een dorp!

In Taunggyi is het rustiger op straat. Net als in Yangon en Mandalay zijn hier veel markten en speelt een groot deel van het leven zich op straat af. Het is zo duidelijk te merken dat dit land voor een groot deel in armoede leeft. Oude mensen zitten op de grond te verkopen wat in hun tuin aan eten groeit, zoals mais, tauge en dergelijke. Heb je het iets beter dan kun je je het veroorloven je koopwaar op een tafel uit te spreiden of een stalletje te kopen/huren of zelfs in een overdekte markt werken. De happy few kunnen in een winkel werken in een winkelcentrum of elders in de stad. En als je Engels spreekt kun je in een hotel in de lobby werken, maar dan heb je ook werkelijk wel een hele goeie baan.

Omdat er flinke stortbuien overkwamen hebben we tussen de buien door de stad verkend, al dan niet tot onze enkels in het water. Na twee dagen Taunggyi zijn we per nachtbus weer teruggegaan naar Yangon. We hebben weer veel gezien en meegemaakt.

Komende 1,5 week gaan we naar Chin state, de armste deelstaat van Myanmar, waar we weer veel verschillende mensen hopen te ontmoeten.

Het is nog regenseizoen en dat is te zien in het volgende filmpje (de kwaliteit is wat matig, we kregen het zo snel niet in hoge resolutie in YouTube, volgende keer beter...).