Ten einde raad...

‘Ten einde raad’, dat is wat veel ouders momenteel zijn in de afgelegen gebieden in Myanmar. Door corona is er een gebrek aan voedsel en geld voor onderwijs en voelen ouders zich gedwongen hun kinderen af te staan aan boeddhistische monniken en kostscholen. Daar krijgen de kinderen onderdak, onderwijs en eten maar de ouders moeten een afstandsverklaring ondertekenen en het is erg moeilijk om de kinderen ooit nog thuis te krijgen. De ouders moeten de keus maken, of de kinderen weinig of geen eten of de kinderen in handen van een kostschool waar ze niet hun eigen religieuze opvattingen onderwezen krijgen. Met name voor de christenen en andere minderheden een enorm dilemma.

Dus niet alleen in de sloppenwijken van de steden maar ook in de afgelegen gebieden neemt de nood nu toe. Geen werk, geen tegemoetkoming van de overheid, geen geld voor onderwijs en eten voor je kinderen. Dát is momenteel de situatie in Myanmar!

Dit hoorden we de afgelopen week van Dang, een Myanmarese vriend die werkt in afgelegen gebieden.

De stay-at-home-order geldt nog steeds in Myanmar. Het land zit, net als veel andere landen, nog op slot. Wij kunnen er daardoor helaas nog niet naartoe en zullen moeten wachten op een vaccin.

Tot voor kort was er in de steden het meeste sprake van geld- en voedselgebrek, vooral in de sloppenwijken, omdat inwoners van steden meestal geen stuk grond hebben om voedsel te verbouwen. Dang vertelde dat nu ook de mensen in afgelegen gebieden, buiten de grote steden, het moeilijk krijgen.

Zij hebben wel een stukje grond om groente en fruit te verbouwen om zelf van te eten, maar ze hebben te weinig om van te leven en er is niet veel over om te verkopen, met als gevolg dat ook zij geen geld hebben om zichzelf te onderhouden en rijst te kopen, hun dagelijkse voedsel.

De minderheidsgroeperingen, waaronder de christenen en moslims, hebben het nog moeilijker omdat zij nagenoeg geen banen toegeschoven krijgen. De banen die er zijn gaan voor het grootste deel naar de boeddhisten. Deze minderheidsgroepen hebben het momenteel dus nog krapper dan ze het al hadden.

Maar, er is ook gelukkig goed nieuws…

In Nederland hebben we ons huis verkocht en zijn we ondertussen naar een vakantiehuisje vertrokken in afwachting tot het moment dat we naar Myanmar kunnen gaan. Best een flinke overgang maar het went al aardig.

De bouw van ons huis in Myanmar schiet al aardig op, al is er in deze tijd geen haast bij. We hebben leuke video's gekregen hoe het dak wordt gemaakt van riet en hoe de bouwers over de dunne dakspanten lopen. Ze zijn enthousiast en het is te zien dat ze nieuwe energie krijgen om deze klus aan te pakken. Momenteel ligt de bouw stil omdat door de stay-at-home order niemand meer mag reizen en materialen zoals glas niet geleverd kunnen worden. Daarnaast hebben de mensen het te druk om te overleven.

Het vliegveld in Falam is klaar! Een vliegveld boven op de top van de berg, het is een hele klus geweest om zoiets aan te leggen. Dat scheelt ons in de toekomst een busrit van 22 uur, een overnachting en nog eens 6 uur in de bus! Er zijn al testvluchten geweest, maar ze wachten nog met de formele opening omdat ook het vliegverkeer is geraakt door alle reisbeperkingen, alle commerciële vluchten in het hele land zijn geschrapt vanwege corona. Als de reisbeperkingen worden opgeheven zal de opening met veel ceremonie plaatsvinden, het zou leuk zijn als wij dan ook weer in het land kunnen rondlopen.

Op 8 november zijn er opnieuw verkiezingen geweest voor een nieuwe regering. Het is pas de tweede keer in de geschiedenis van het land dat er verkiezingen zijn geweest. In 2015 waren de eerste verkiezingen voor een burgerregering, in de jaren daarvoor werd het land geregeerd door de militairen. De verkiezingen zijn net als in 2015 gewonnen door de NLD, een partij die democratie in het land nastreeft. De hervormingen in het land gaan langzaam en het leger heeft nog steeds een zwaar stempel. Maar ook al gaan de veranderingen langzaam, het lijkt er wel op dat ze doorgaan. Het lijkt erop dat de meeste mensen erg blij zijn met de koers die er in het land gevaren wordt op het moment.

Het is bijna Kerst. Vorig jaar waren we vlak voor de Kerst in Myanmar en hebben toen deze speciale kerstsfeer meegemaakt. Ook in het boeddhistische land wordt het christelijke kerstfeest sfeervol gevierd. De straten en gebouwen zijn vanaf 1 december met verlichting versierd en uit de winkels hoor je een mix van zowel christelijke als niet-christelijke kerstmuziek.

De meeste mensen verstaan niks van de liederen, zolang het maar Engels is klinkt het goed, zo lijken ze te denken, want de Engelse taal is populair. "Frosty the Snowman" klinkt dan ook wel heel wonderlijk in het warme Azië.