Weekje (h)eerlijke koffiebonen

We zijn ondertussen al weer een paar weken in Nepal en hebben al aardig wat gezien, gedaan en meegemaakt.

De eerste dagen na aankomst in Nepal verkennen we lopend twee dagen de hoofdstad Kathmandu. Een stad met ongeveer 1.000.000 inwoners, waar op veel plaatsen de gevolgen van de aardbeving in 2015 nog goed zichtbaar zijn.

Nepal kent vele festivals en we komen aan tijdens het Dashain festival. Het belangrijkste festival van het land. Voor iedere voordeur, op motoren van auto's en scooters, in alle tempels groot en klein worden offers gebracht. Variërend van een banaan met bloemetjes en rijst tot het offeren van honderden eenden, kippen, geiten en buffels.

Nepal is een land dat zowel hindoeïstisch als boeddhistisch is. Omdat we het goed vinden om ons iets te verdiepen in deze religies bezoeken we een tempel die op een berg staat aan de rand van de stad. Deze tempel is tevens een toeristische trekker omdat er honderden apen rondlopen wat het wel tot een geinige ervaring maakt.

Even goed onze spullen in de gaten houden want het zijn wel brutale apen!

De tweede dag gaan we naar een andere tempel die naast een rivier ligt waar de lichamen van overledenen verbrand worden en het as uitgestrooid wordt in de rivier.

De volgende dag pakken we vroeg de bus naar de stad Pokhara, waar onze Nederlandse vrienden, Ben en Linda Kostwinder, sinds 2016 wonen. In 2015 zijn zij na de aardbeving in Nepal om ingezameld geld voor noodhulp te brengen en worden geraakt door de nood van het land.

Veel Nepalezen leven in armoede en door de hoge werkloosheid zijn veel mannen daarom in het Midden-Oosten gaan werken om geld te verdienen en hun gezin in Nepal te ondersteunen. Zo worden hele gezinnen uit elkaar getrokken en dat raakt Ben en Linda. Zij hebben in 2016 beiden hun baan opgezegd en helpen momenteel met hun eigen bedrijf, Charge Nepal, en door middel van fondsenwerving, een groeiend aantal boeren een eigen koffieplantage op te starten. Charge Nepal heeft als doelstelling werkgelegenheid in Nepal te creëren en te voorkomen dat jonge mensen uitwijken naar het buitenland voor werkgelegenheid en inkomen. De koffiebonen die worden geproduceerd, worden geëxporteerd naar Nederland en in Nederland gebrand en verkocht. De koffieboeren krijgen hierdoor een eerlijke prijs voor hun koffie!

We hebben 7 dagen mogen meemaken van dit geweldige initiatief en dat is een bijzondere ervaring!

Aangezien koffieplanten in de bergen het beste gedijen beginnen we onze reis met een dag in de bus tot een punt waar de weg omhoog ophoudt. Onderweg stappen nog 3 mensen de bus in die, ieder met een ander soort kennis die belangrijk is voor de plantages, mee zullen gaan. Een leraar, een vertegenwoordiger van een compostbedrijf, en een Nepalese vertaler die ervoor zorgt dat we het in het Engels kunnen volgen.

De wegen zijn ook in Nepal van wat andere kwaliteit dan onze A2, dus door elkaar geschud en wel komen we 's avonds aan bij een eenvoudige herberg waar we een nacht verblijven. In de slaapzak liggen we op een plankenbed, matrassen hebben ze hier niet. De volgende dag staan we vroeg op en beginnen we stevig bepakt en bezakt aan een 4 uur durende tocht de bergen in.

Een schitterende tocht door bossen, langs steile afgronden en geweldig mooie uitzichten op een brede rivier die tussen de bergen kronkelt. We klimmen van 800 naar 1250 meter. Dat lijkt niet veel maar het is behoorlijk pittig!

Boven in een klein dorpje aangekomen worden we hartelijk verwelkomd door een echtpaar en hun twee zonen waarvan er een een koffieplantage runt. Omdat er niet genoeg slaapplaatsen in huis zijn slapen we met z'n vieren in tentjes naast de geitenstal achter het huis.

De volgende dag komen er 12 koffieboeren samen in een gebouwtje middenin het dorp en krijgen ze les van de leraar die zelf succesvol een plantage elders in het land runt. Deze leraar hebben ze laten komen omdat er negen nieuwe boeren bij zijn gekomen. Wat een proces gaat eraan vooraf voordat koffie in de supermarkt ligt - planten van de jonge struiken moet op een speciale manier worden geplant, er moet compost worden gemaakt, elke plant heeft ongeveer 15 liter water per dag nodig, de grond en de omgeving moet worden schoongehouden om ziekten te voorkomen, er moet worden gesnoeid en worden geoogst en na de oogst is het nog een heel proces voordat de koffiebonen daadwerkelijk kunnen worden gebrand. Hard werken voor de boeren die daar zonder Charge Nepal maar heel weinig geld voor krijgen. Daar hadden wij geen idee van!

Een dag later bezoeken we met elkaar een paar plantages en laat de leraar zien waar het bij een aantal niet goed is gegaan, het is allemaal nog nieuw voor ze, en legt hij uit wat zij moeten doen om de planten wel goed te laten groeien, zelf compost te maken en ziektes te voorkomen (of te behandelen). 's Middags en de volgende dag krijgen zij ook les.

De laatste maanden is er door de boeren ontzettend hard gewerkt op hun plantages en zijn er een paar duizend koffieplanten de grond ingezet. Dat is dus niet een kuiltje graven, stekkie erin en klaar. Nee, dat is een heel secuur werk !!

Omdat Ben en Linda hen een paar maanden geleden een feestje hebben beloofd als alle planten zijn gepoot, komt dat feest er nu ook van, en hoe.....

We moeten wel lachen, want er wordt onderling druk vergaderd 's avonds, waar wij vieren niet bij zijn. Geen idee wat ze allemaal van plan zijn, maar de organisatie willen ze met veel plezier zelf doen. Na de vergadering wordt gevraagd of Ben en Linda de geit willen betalen, want zeg nou zelf, wat is nou een picknick zonder geit...

Het wordt een picknick met alle koffieboeren en hun gezinnen, 60 personen in totaal. 's Morgens komen 2 boeren met een geit bij ons aan een touw, gekocht voor deze gelegenheid. Nietsvermoedend wat haar te wachten staat loopt het beestje anderhalf uur mee door de bergen naar een schitterende plek, uitkijkend over de rijstvelden, die is uitgezocht voor de picknick. De geit wordt ter plekke geslacht en klaargemaakt. In joekels van pannen die ook mee naar boven zijn genomen wordt een heerlijke maaltijd voor iedereen klaargemaakt.

Er wordt muziek gemaakt en gedanst, al is dat laatste niet echt een heel serieus gebeuren, en ontkomen wij er niet aan ook mee te doen. We hebben ze onder andere de ' klompendans' en ' hoofd,schouders,knie en teen' geleerd, wat erg hilarisch was.

Onze lengte zorgt ook hier voor veel bekijks en lol. We staan zeer waarschijnlijk op vele facebookpagina's!

De volgende dag nemen we afscheid en gaan we weer bepakt en bezakt op weg de berg af. Dat gaat een stuk sneller en doen we in 3 uur. Wat was het een fantastische tijd en hebben we veel mooie, vriendelijke en hardwerkende mensen ontmoet!

Nog een paar fotootjes...